temperatury krytycznej
Encyklopedia PWN
obiekty astronomiczne — kule gazowe o masach porównywalnych z masą Słońca, świecące przez znaczną część życia wskutek zachodzących w nich reakcji termojądrowych.
zjawisko występujące w metalach niemagnet. (tj. takich, których jony nie mają wypadkowego momentu magnet. związanego ze spinem), zawierających domieszkę atomów magnet., powodowane oddziaływaniem pomiędzy momentem magnet. jonu domieszki i spinowymi momentami wielu elektronów przewodnictwa w metalu;
energia potrzebna do utworzenia (w procesie izotermicznym) jednostkowego pola powierzchni rozdziału 2 faz (np. cieczy i jej pary nasyconej);
mieszanina gazów, które tworzą atmosferę ziemską;
polski fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych w historii nauki polskiej.
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
